tutulu borçlu

tutulu

sf. 1. Tutulmuş: “Bizim takımda bütün yerler evvelden idi.” -H. Taner. 2. tic. Tutu olarak alınmış, ipotekli.

Kapalı, müphem, ta'kidli.

tutulu alacaklı

Tutu karşılığında borç para veren kişi.

tutulu boğumlama

Yanyana iki abanığm söylenigindeki boğumlama. Allı, Emme gibi.

tutulu para

1. Yönetimsel bir sakıntıyla yabancı bir ülke parasına çevrilmesi yasaklanan para. 2. Bankadaki paranın kullanılmaması için tüzel örgütlerce para üzerine konulan geçici durdurma.

tutulu satış

a. tic. Bir taşınmazın ipotek edilmek suretiyle uzun vadeli krediyle satın alınması, tutsat.

var sayılı, var tutulu

"insanın türlü ihtiyaçları olmasaydı..." tümcesi var sayılı bir tümcedir.

(birine) borçlu bulunmak (veya olmak)

borçlu duruma düşmek: “Dehasını, geçirdiği sara nöbetlerinin şokuna borçlu bulunuyordu.” -H. Taner. “Fakat ben bu ağırlığı o kadar az yükleneceğim ki söylemeye borçlu olduğumdan bir adım ileri geçmeyeceğim.” -N. F. Kısakürek.

birlikte borçlu

müşterek borçlu.