tabu

tabu Fr. tabou

a. 1. din b. Kutsal sayılan bazı insanlara, hayvanlara, nesnelere dokunulmasını, kullanılmasını yasaklayan, aksi yapıldığında zararı dokunacağı düşünülen dinî inanç. 2. top. b. Tekinsiz. 3. sf. Yasaklanarak korunan (nesne, kelime, davranış).

tabu

Tabii

tabu İng. taboo

Mana ile yüklü oldukları kabul edilen insanların, hayvanların, nesnelerin, doğal öğelerin yasaklarla çevrilmesi ve bunlardan kaçınma, a. bk. geçici tabu, sürekli tabu.

tabu Dgr. Polinezya dilinden,tabou

Bazıları tarafından herhangi bir inanış dolayısıyla adı söylenmekten çekinilen şeylere TABULU.( Taboue ) denir. Örnekleyin koca kelimesi bizde bazı kadınlar tarafından tabulu bilindiğinden, onlar "Kocam" dememek için "Çocukların babası" derler.

Polinezya dilinden): Dokunulmaz olan, kendi içinde belli bir güç (mana) taşıyan; her bakımdan dokunulması yasaklanmış olan. Tabu olarak gözönünde tutulan nesne ya da kişi ya bu güçle doludur, o zaman kutsaldır; ya da bu gücün boyunduruğu altındadır, o zaman da temiz değildir ve tehlikelidir.

tabu

bk. kutyasak

---

tabu ile benzer kelimeler

geçici tabu Kabile başkanları, din adamları ya da büyücülerce bir kimsenin, bir bitkinin ya da bir hayvanın geçici bir süreyle başkalarına yasaklanması.

sürekli tabu Başkanları, kutsal nesneleri, tapınakları, totemleri vb. kapsayan ve bunları türlü kurallarla çevreleyen sürekli yasaklar.

---