soy

soy

a. 1. Bir atadan gelen kimselerin topluluğu, sülale: “Bizler hadi neyse böyle biraz gülünç bir adamın hafif adına katlanalım ama yarın, bizim soyumuzdan kimlerin yetişeceğini kim bilir.” -M. Ş. Esendal. 2. Cins, tür, çeşit. 3. sf. İyi ve üstün nitelikleri bulunan. 4. esk. Manzum söz: “Boy boyladı, soy soyladı.” -Dede Korkut.

soy

Babarda yetişen, uzun, silindir biçiminde, kabukları soyularak yenen bir bitki.

soy

Taşlık, kayalık.

soy

Düz, düzgün.

soy

İz sürmede, avda hayvanın aldığı koku.

soy

Nakışsız, yol yol dokunmuş kilim.

soy

Sünnet. Kem

soy

Kırlarda yetişen yabani bir sebze

soy

Sülale

soy İng. caste

Birkaç altbölükten oluşmuş, aşamalı toplumsal denetleme düzeni, bk. altbölük. krş. sınıf, altkültür.

soy İng. genus

Cins.

soy İng. lineage

Ana ya da babadan her birinin yalnız erkek ya da yalnız kadın ataları dolayısıyla oluşan yakınlık kümesi.

soy

Söz, haber.

---

soy ile benzer kelimeler

soy maden, soy metal Osm. asîl maden (kimya)

armudu soy ye, elmayı say ye “armut kabuğu soyularak elma da aşırı gidilmeden sayıyla yenilmelidir” anlamında kullanılan bir söz.

ata da soy gerek, ite de “bütün yaratıkların soylusu üstün niteliktedir” anlamında kullanılan bir söz.

çeşitli soy döllenimsizliği Fr. Hétérogénésie

ebi soy Başka türlü, aksi takdirde

özgelik 2- çeşitli soy döllenimsizliği Fr. Hétérogénésie

soy ağacı a. Bir kişinin veya bir ailenin en uzak atasından başlayarak bütün kollarını belirten çizelge, hayat ağacı, soy kütüğü, şecere. İng. pedigree Bir bireyin soyunu, geçmişten bugüne kadar gösteren çizelge.

soy budağı Fr. Sous-éspèce

---