sır

sır

(I) a. 1. Bazı nesnelere parlaklık verme, dış etkilerden koruma, sızmalarını önleme vb. amaçlarla sürülen, saydam veya donuk vernik: Küpün sırı dökülmüş. 2. Aynaların arkasına ve kaplama metal eşyanın yüzüne sürülen ince tabaka.

sır, -rrı Ar. sirr

(II) a. 1. Varlığı veya bazı yönleri açığa vurulmak istenmeyen, gizli kalan, gizli tutulan şey. 2. Aklın erişemediği, açıklanamayan veya çözülemeyen şey, giz, gizem: “Bu bahçede açılan her gonca / Sırlar açıyor yerden gökten” -T. Oflazoğlu. 3. Bir işin, bir şeyin dikkat, yetenek, deneyim ve sezgi yardımıyla kavranabilen en zor, en ince yanı. 4. Bir amaca ulaşmak için kullanılan, başvurulan özel ve gizli yöntem.

sır Fr. Émail
sır

Hafif esen dondurucu yel.

sır

Tanrı.

sır

Sığır.

sır

1. Sıvıların üstünde oluşan ince katman. 2. Göl, dere vb. suların yüzeyinde oluşan ince buz katmanı.

< Ar. sırr) sır

sır İng. glaze

Yapısı kimyasal olarak cama benzeyen, camsı yüzey örtü.

---

sır ile benzer kelimeler

sır sır Şır şır, şırıl şırıl.

sır sır sızlamak Sızım sızım, çok sızlamak.

(bir şeye) akıl sır ermemek bir işin niteliğini, gizli yönlerini anlayamamak.

ortadan sır olmak kaybolmak, arkada iz bırakmadan gitmek: “Böylelerinin kirayı biriktirdikten sonra bir para vermeden ortadan sır olanları çoktur.” -H. R. Gürpınar.

ser verip sır vermemek ağzı sıkı olmak.

sır çatlağı İng. craze Sırlı, emayeli ya da elektrikli kaplama yüzeylerde beliren çok ince çatlak.

sır çatlaması İng. crazing Sır çatlağı oluşması.

sır kâtibi a. esk. Kendisine gizli yazılar yazdırılan kimse.

---