şifa

şifa Ar. şif¥¢

a. (şifa:) Bedensel veya ruhsal bir hastalığın son bulması, hastalıktan kurtulma, onma: “Son yüzyıl içinde bizi bu hâlden kurtarmak isteyen hiçbir davranış şifa getiremedi.” -N. F. Kısakürek.

şifa İng. cure

Organizmanın kendi kuvvet ve koruma sistemleriyle kendisindeki bir hastalığı yok etmesi veya hastalık yapıcı etkilerden korunmaya gayret etmesi.

Şifa Köken: Ar.

Söyleyiş: (şifa:) Cinsiyet: Kız İyi olma, kurtulma.

Şifa

Balıkesir ili, Ilıca Bucağı

---

şifa ile benzer kelimeler

akıllara şifa ünl. Akla zarar: “Okulları -- ele geçirmişler, televizyona el atmışlar.” -N. Meriç.

elden vefa, zehirden şifa “zehirden şifa beklenilmeyeceği gibi yabancılardan da yardım ve iyilik beklenmez” anlamında kullanılan bir söz.

sadra şifa vermek gönlü, yüreği rahatlatmak, ferahlatmak: “Reha Bey'e de meseleyi biraz çıtlattım. Ondan da pek sadra şifa verecek bir şeyler öğrenemedim.” -O. C. Kaygılı.

suni şifa İng. artifical cure Doğal şifanın meydana gelmediği zamanlarda ve aynı zamanda doğal şifayı daha çabuk ve eksiksiz sağlayabilecek hekim ve ilacın yardımına başvurma.

şifa bulmak iyi olmak, onmak.

şifa niyetine bir kimseye ilaç verilirken “iyi olması, fayda sağlaması dileğiyle” anlamında kullanılan bir söz.

şifa otu a. bit. b. Demet hâlinde çiçek açan ve küçük bir saraypatına benzeyen otsu bir bitki (Erigeron).

şifa vermek iyi etmek, sağlığına kavuşturmak: “Hastalara türlü maceralarla şifa vermesini ben bilirim.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

---