şey

şey Ar. şey¢

a. 1. Madde, eşya, söz, olay, iş, durum vb.nin yerine kullanılan, belirsiz anlamda bir söz: “İnsan bir şeyin değerini ondan yoksun kalınca anlıyor.” -Halikarnas Balıkçısı. 2. Nesne, madde: “Asıl zorluk belki öğrenilmesi lazım gelen şeylerin değil, unutulması gereken şeylerin çokluğundan gelir.” -A. Ş. Hisar.

< Ar.şey) şey

şey

Aşığın dik yüzünün düz kısmı. || şegh

şey

< Ar. şey: şey. || şe (yapmak) || şee: şeye || şeyceyuh: ğey edeceğiz || şeyetmek: şey etmek || şeylıh: şeylik

şey İng. thing

(Günlük dilde) Herhangi bir düşünce konusunu göstermeğe yarayan belirsiz terim. (Felsefede) 1. Düşünen bilincin konusu olabilen, gerçekte var olmayıp da yalnızca düşünülmüş olan her şey. Bu anlamda: düşünce nesnesi = ens rationis. 2. Kişiye karşıt olarak: Bilinçten yoksun varlık. 3. Gerçek olan, bilincin dışında, kendi başına var olan tek nesne (ens reale). Böyle bir var olan, tek nesne olarak niteliklerin taşıyıcısı töz diye de anlaşılır. 4. Duyularla kavranabilen cisimsel nesne.

---

şey ile benzer kelimeler

aklına bir şey gelmek hatırlamak.

aklına bir şey gelmesin “şüphelenme, aklına kötü bir şey getirme” anlamında kullanılan bir söz.

(bir şey) abanoz kesilmek 1) sertleşerek dayanıklılığı artmak; 2) kirden dolayı matlaşmak, rengini kaybetmek.

(bir şey) akılda kalmak akılda yer etmek, unutulmamak.

(bir şey) akıldan çıkmak unutulmak.

(bir şey) aleyhe dönmek destek vermekten vazgeçip karşı duruma geçmek: “Şimdi iş tamamıyla aleyhimize döndü.” -A. Rasim.

(bir şey) alışkanlığında olmak iyice alışık bulunmak, huy hâline getirmek: “Devlet ileri gelenleriyle hoş geçinmek alışkanlığında olduğundan sıkı fıkılık politikası güdermiş.” -S. Birsel.

(bir şey) aslanın ağzında olmak elde edilmesi çok güç olmak.

---