semer

semer Rum.

a. 1. At, eşek, katır vb. hayvanların sırtına yerleştirilen, üzerine yük bağlanan veya binilen, iskeleti ağaçtan araç: “Semere asılı bir sepeti çözüp ağacın uygun bir dalına astı.” -N. Cumalı. 2. Hamalların yük taşırken kullandığı deriden sırt yastığı, arkalık. 3. jeol. Yukaç.

semer Fr. Selle
semer

Duvarın üstüne yapılan eğik sırt.

semer

Düğün evinde sıralanarak oturuş.

semer

Yağmur sularının duvara akmamasını sağlamak için damın çevresine tuğladan ya da küçük taşlardan yapılan yükseklikler.

semer

Toprak damlarda saçak yerinde olan çevre

semer

Semer; toprak damların çevresi. || semerin başında oynamak: çok canbaz olmak || semerin çillerini gemirmek: çok aç kalmış olmak

semer İng. clitellum

Bazı solucanların, eşeysel olgunlaşma zamanı şişkinleşen ve özel bir salgı salgılayan bezleri kapsayan vücut bölgesi. Klitellum.

semer İng. anticline
semer Fr. clitellum

(biyoloji)

semer

1. Eşeğin sırtına yerleştirilen insan ya da yük taşıma aracı. (Taşpınar *Aksaray -Niğde) 2. Hamalların yük taşıma sırasında, yük ile sırtları arasına koydukları içi saman dolu yastık. (-Kütahya)

semer İng. clitellum

(karşılık: klitellum), (Lat. clitella = semer)Bazı kurtların eşeysel olgunlaşma zamanı şişkinleşen ve özel bir salgı salan bezleri kapsayan vücut bölgesi.

Semer

Ankara ili, Güvem bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

semer ile benzer kelimeler

eşeğe altın semer vursalar yine eşektir “insanlık değerinden yoksun kişi, kılık kıyafetle, makam ve mevkiyle değer kazanmaz” anlamında kullanılan bir söz.

semer devirme Bir yeniçerinin, bir ocak odasından öbürüne geçmesi.

semer doruk çizgisi İng. crest line

semer vurmak 1) semeri, yük hayvanının sırtına koyup bağlamak, semerlemek; 2) semer sırtı yaralamak. Düğünde erkek evinde gelin yanlısı bir delikanlının arkasından yakalamak, tutmak.

semer vurması hlk. Cidago fistülü.

---