şak

şak

(I) a. Eni geniş bir şeyle vurulduğunda çıkan ses.

şak, -kkı Ar. şa®®

(II) a. esk. 1. Yarma, yarılma. 2. Yarık, çatlak.

şak

Bölük, parça, dilim.

şak

Orta : Alnının şakına vurmuşlar değneği.

şak

1.İri ve güzel aşık. 2.Dik duran aşık.

şak

Parça, bölük.

şak

1. Dayak: Şak yemiş. 2. Tekme.

şak

''Şak'' sesi

şak

Uşak

şak

Güreş donu kasnağının tam göbek altına gelen bölümü.

şak

hlk. Etelerin tuzlanması işleminde, tuzun etin içerisine geçmesi ve su kaybını kolaylaştırmak için et yüzeyine bıçak ucu ile yapılan kesit.

I) Düvenin yukarı kalkık olan ön kısmı. (Gücünkaya *Aksaray, Beyağıl *Ulukışla -Niğde)

II) Bir kilimi oluşturan iki parçadan herbiri. (Halkaçayır *Pınarbaşı -Kayseri)

---

şak ile benzer kelimeler

şak şak a. 1. Eller birbirine vurulduğunda çıkan ses. 2. zf. “Şak” sesi çıkararak.

şak diye ansızın: Şak diye yüzüne vurdu.

şak etmek Ağaç tomruğunu uzunlamasına parçalara ayırmak.

şak olmak İkiye bölünmek.

şak yapma İng. incision Ensizyon.

---