parlamak

parlamak

(nsz) 1. Güçlü bir ışık çıkarmak, ışık saçmak: “O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak / O benimdir, o benim milletimindir ancak” -M. A. Ersoy. 2. Bir ışık kaynağından gelen ışınları yansıtmak: Ayna parlıyor. 3. Tutuşup alev çıkarmak: “Pof diye gaz parladı ve zaten seyrek olan kirpiklerimi ütüledi.” -B. Felek. 4. mec. Mevkisi yükselmek: “Nüfuzlu akrabalarının yardımı sayesinde bir iki senede parlamış, büyük bir hariciye memuru olmuş.” -R. N. Güntekin. 5. mec. Ün, san kazanmak, herkesçe tanınmak: “Kendini nasıl müdafaa edebilip yâr ve ağyar nazarında parlayacak.” -N. Hikmet. 6. mec. Birdenbire öfkelenmek: “En büyük zaafı da kendisine çıkar sağlayacak insanlara karşı bile yoktan yere parlayıverişleri idi.” -T. Buğra. 7. mec. Ortaya çıkmak: “Feride'nin yüzünde bir çocuk sevinci parladı.” -R. N. Güntekin.

parlamak

Uçmak : Sazların arkasından bir keklik havaya doğru parladı.

parlamak

Odunu yarmak, parçalamak.

parlamak

Parçalamak.

parlamak

İyi karşılamak, konukseverlik göstermek.

---

parlamak ile benzer kelimeler

alev gibi parlamak canlı, ışıl ışıl olmak: “Gözleri siyah bir alev gibi parlıyordu.” -Ö. Seyfettin.

gözleri parlamak (veya parıldamak) gözlerinde sevinç ve istek belirmek: “İki kere gidip geldikten sonra gözleri parladı, evi bulmuştu.” -H. E. Adıvar. “Yavaş yavaş başlarını kaldırıp yekdiğerinin yüzüne baktılar, ikisinin de gözleri parıldadı.” -A. H. Müftüoğlu.

yıldızı parlamak başarı yönünden herkesin dikkatini çekecek bir duruma gelmek, ün kazanmak: “Yeni Dâhiliye Nazırı Zati Bey'in yıldızı parladıkça Zaptiye Nazırı Selim Paşa'nın ikbali sönmeye yüz tuttu.” -H. E. Adıvar.

yüreği parlamak coşmak, heyecanlanmak: “Bir sözden, bir asker geçişinden, bir düşünceden yüreği parlar, gönlü ateş alır adam olmalı.” -M. Ş. Esendal.

---