pala

pala İt. pala

(I) a. 1. Kavisli, kısa, uç bölümü geniş, kabzasına doğru daralan bir tür kılıç: “Belindeki kısa palasıyla ve omuzunda gri tüfeğiyle masanın kenarına oturdu.” -F. R. Atay. 2. Kürek vb. araçların, enli ve yassı bölümü. 3. Bir yere çaprazlama konulan yassı kiriş veya kereste.

II) a. hlk. 1. Bez parçalarından dokunan basit kilim, yaygı: “Kendi ürettiği kocaman sürünün yünlerinden Fadime nine ne güzel palalar dokumuş.” -H. E. Adıvar. 2. Eski, kullanılmış eşya veya giysi.

pala

Pınar, çeşme.

pala

Kuru ve taze fasulye.

pala

1. bk. pakla-1. 2. bk. pakla-2.

pala

1. Eski, kullanılmış (eşya, giysi). 2. Paçavra, bez parçası. 3. Kumaş kırpıntısı. 4. Çocuk bezi. 5. Beyaz yünden dokunmuş bir çeşit örtü. 6. Bez parçalarından dokunan adi kilim, yaygı.

pala

1. Yatak. 2. Yatak, yorgan.

pala

Çamaşır tokacı.

pala

Balıkçı kayıklarındaki dümen.

pala

Mendil.

pala

Yatak ve yorgan.

pala

Kilim

pala

Fasulye

I) Testere. (*Aksaray -Niğde)

II) 1. Yatak. (Güzel, Boyalı, Akbaş *Güdül -Ankara) 2. Eski bezlerden yapılan kilim. (Göçmenler *Beypazarı -Ankara)

pâla

(

---

pala ile benzer kelimeler

pala pala Lapa lapa (karın iri parçalarla yağışı için).

havaya pala (veya kılıç) sallamak boşuna, gereksiz çaba harcamak.

pala bıçak Geniş ağızlı bıçak.

pala bıyık , -ğı a. 1. Gür, uzun, yanaklara doğru kıvrık bıyık: “Her şeyden önce, ları ile meşhur kırk, kırk iki yaşlarında popüler bir yazar.” -H. Taner. 2. sf. Pala bıyıklı.

pala bıyıklı sf. Gür, uzun ve kıvrık bıyıkları olan (kimse), pala bıyık.

pala çalmak (veya sallamak) uğraşmak, didinmek, çabalamak: “Üstelik gazetecilikte de yıllarca pala çaldı.” -M. Ş. Esendal.

pala çekmek palayı belinden çıkarıp vurmak.

pala sürtmek çabalamak, uğraşmak: “Biz de az çok pala sürttük.” -M. A. Ersoy.

---