öznelcilik

öznelcilik, -ği

a. fel. Bütün bilgilerin özneye ilişkin ve değer yargılarının bireysel, öznel olduğunu ileri süren öğreti, subjektivizm.

öznelcilik İng. subjectivism

1. Herkesin kendi usu ve kavrayışı ölçüsünde bilebileceğini ve nesneler üzerine olan bilgilerimizin bunların bize yaptıkları etkilerden öteye geçemeyeceğini ileri süren bilgi kuramı. 2. Yaşantının öznel öğelerine önem veren herhangi bir kurama verilen ad. 3. iyiyi, haz ve mutluluk gibi duygusal durumlarla açıklayan öğreti.

öznelcilik İng. subjectivism

1. (Genel anlamda) Özneyi her şeyin ölçüsü yapma eğilimi; bütün değer ve gerçeklik yargılarını bireysel bilinç edimlerine indirgeme eğilimi. 2. (Bilgi kuramı açısından) Bütün bilgilerin öznel olduğunu ileri süren görüşler: Burada özne a. genel bir özne, genellikle bilinç, b. bireysel özne, tek kişinin ben'i olarak anlaşılabilir. 3. (Fizikötesi açısından) Bütün evrenin tasarım olduğunu ya da tinsel, ruhsal öznelerden başka hiç bir gerçekliğin bulunmadığını ileri süren görüş. 4. (Ahlak felsefesinde) Bütün değerlerin öznel olduğunu kabul eden görüş. 5-(Estetikte) Sanat yargılarının bireysel beğenileri dile getirdiğini ileri süren görüş.

öznelcilik İng. subjectivism

Olasılık kuramında olasılığı bir olayın gerçekleşeceği yolundaki beklentinin gücüyle tanımlayan yaklaşım.

---