özen

özen

a. Bir işin elden geldiğince iyi olmasına çabalama, özenme, itina, ihtimam.

özen

Dere, çay, ırmak.

özen

Tepeler arasındaki çukur, düzlük yer, koyak.

özen

Sulak, verimli yer, otlak.

özen

Kör.

özen

1. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 2. bk. öz (II)-1. 3. bk. öz (II)-2.

özen

ihtimâm, i’tinâ.

Özen Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.Cinsiyet: Erkek 1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, tam orta, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.

Özen

Gümüşhane ili, Kelkit ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Özen

Sivas ili, Hafik ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Özen

Şırnak ili, İdil ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

özen ile benzer kelimeler

özen göstermek bir şeyi özenerek elden geldiğince iyi olmasına gayret ederek yapmak, itina etmek: “Çay bitmesin diye yudum yudum içmeye büyük özen gösterirler.” -S. Birsel.

---