ön ek

ön ek

a. db. Bazı yabancı dillerde kökün önüne gelerek kelimeye belirli bir anlam katan ek: anormal, biçare, nadan gibi.

ön ek İng. prefix

Bazı yabancı dillerde, genellikle kelime türetmede veya çekim esnasında rastlanan kök kelimenin başına ön sesten önce gelen ve kelimeye belirli bir anlam katan ek: İng. ordinary "olağan" /extra-ordinary "olağanüstü"; countable "sayılabilen" / un-countable "sayılamayan"; Fr. attendu "beklenilen" / in-attendu "beklenilmeyen", heureux "mutlu" / mal-heureux "mutsuz"; Almanca Scheinen "parlamak" / be-scheinen "ışıklandırmak"; kennen "bilmek, tanımak" / erkennen "farkına varmak, hüküm vermek"; national "millî" / inter-national "milletlerarası"; in-land "memleket içi", aus-land "memleket dışı"; Ar. zî-kıymet "kuymetlî"; Far. bî-perva "pervasız, korkusuz"; bî-kes "kimsesiz"; nâ-resîde "yetişmemiş, olgunlaşmamış"; nâ-tamam "bitmemiş" vb.

ön ek

Azerbaycan Türkçesi: ön şäkilçi ~ prefiks; Türkmen Türkçesi: prefiks; Gagauz Türkçesi: prefiks - ön afiksi;Özbek Türkçesi: old qoşimça; Uygur Türkçesi: aldi qoşumçä; Tatar Türkçesi: alquşımça ~ prefiks; Başkurt Türkçesi: prefiks ~ alyalğaw; Kmk: prefiks ~ pristavka ~ söznü başındagı koşumça;Krç.-Malk.: prefiks ~ pristavka; Nogay Türkçesi: prefiks; Kazak Türkçesi: prefiks ~ söz aldıkosımşası;Kırgız Türkçesi: prefiks;Alt:: sös bajında kojulta;Hakas Türkçesi: prefiks ~ söstîn alnındagı hozımı;Tuva Türkçesi: prefiks;Şor Türkçesi: prefiks;Rusça: prefiks ~ pristavka; ~

---