oğul

oğul, -ğlu, -ulu

a. 1. Erkek evlat: “Ertesi günü kardeşimin büyük oğlu geldi.” -M. Ş. Esendal. 2. Bazı kelimelerin anlamını pekiştirmek için kullanılan bir söz: Hinoğluhin. 3. Bir ana arıyla birlikte kovandan ayrılan, yeni yetişmiş arı topluluğu: Oğul arısı. 4. ünl. Yaşlı kimselerin genç erkeklere söylediği bir seslenme sözü: “Bu su onu da devirir oğul!” -S. F. Abasıyanık.

oğul

Arıların baharda çıkardığı yavrular.

oğul

Tahılın art arda, yavaş yavaş çıkardığı başak.

oğul

< ET ogul: oğul; erkek evlat; çocuk. || oğl || oıl || ol || oğul uşah: çokluk çocuk

oğul

Arının yavrusu

oğul Fr. essaim

(arıcılıkta) (tarım)

oğul Dgr. bienenschwarm
oğul

1. Erkek evlât. 2. Yavru.

Oğul Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Erkek evlat. 2. Yavru. 3. Kovandan çıkan arı topluluğu.

Oğul

Hakkâri ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

oğul ile benzer kelimeler

oğul oğul zf. Gruplar hâlinde, bölük bölük: “Böyle küme küme, böyle nerelerde toplanırdı bunlar?” -Y. K. Karaosmanoğlu.

ana oğul Arının ilk verdiği oğul. 1. Bağda iki karık büyüklüğünde açılan bölme. 2. İrili ufaklı kerpiç çıkaran bir çeşit kalıp.

Azrail gelince oğul, uşak sormaz “Azrail büyük küçük demez, eceli gelenin canını alır” anlamında kullanılan bir söz.

baba oğluna bir bağ bağışlamış, oğul babaya bir salkım üzüm vermemiş “babalar çocukları için büyük fedakârlıklara katlanırlar ancak çocuklar babaları için fedakârlıkta bulunmazlar” anlamında kullanılan bir söz.

baş oğul Arının verdiği ilk oğul.

çam ağacından ağıl olmaz, el çocuğundan oğul olmaz “her şeyin bir değeri vardır; yapacağı iş, kullanılacağı yer ayrıdır” anlamında kullanılan bir söz.

devlet oğul, mal tahıl, mülk değirmen “en büyük mutluluk ve zenginlik, çocuk sahibi olmak; en gerekli mal, tahıl; en değerli mülk, değirmendir” anlamında kullanılan bir söz.

oğul ateşi Çocuğu ölen ailenin üzüntüsü.

---