odun

odun

a. 1. Yakılmak için kesilmiş, parçalanmış ağaç: “Sobada çıralar hemen alev almış, odunları da tutuşturmuştu.” -T. Buğra. 2. sf. mec. Anlayışsız ve kaba (kimse).

odun

< ET otuñ: odun; kereste; tahta; ağaç. || odun darah || odun gaşıh || odun küreyh || odun modun

odun İng. wood

Sertleşmiş ölü ksilem hücrelerinden oluşmuş karmaşık yapı.

odun İng. wood

Yanma ısısı ve nemine göre 1674-3349 cal/g arasında değişen, kağıt yapımında, yapılarda, mobilyada, damıtmada, özütlemede, metanolde, kontrplak, rayon, selefon imalinde ve yakıt olarak kullanılan, %67-80 hemiselüloz ve %17-30 lignin ile az miktarda reçine, şeker, su ve potasyum bileşiklerinden oluşan karışım.

odun Fr. bois

(kimya)

---

odun ile benzer kelimeler

dış odun a. Kabukla olgun ağaç bölümleri arasında bulunan, tam olgunlaşmadığı için marangozlukta kullanılması sakıncalı olan odun bölümü.

eşeği düğüne çağırmışlar, “ya su lazımdır ya odun” demiş bir işi yapmamak için bahane bulmayı anlatan bir söz.

gerçek-odun Osm. haşeb-i sâdık (botanik)

halayıktan kadın olmaz, gül ağacından odun “her şey, kendisinden beklenen görevi yapabilecek niteliklere sahip olmalıdır” anlamında kullanılan bir söz.

iç odun a. Ağaç gövdesinin kendi çevresinde bulunan, sertleşmiş ve odunlaşmış hücrelerden oluşan, genellikle koyu renkli bölümü.

ikincil odun boruları İng. seconder xylem Vasküler kambiyumun stelenin içine doğru oluşturduğu ikincil doku. Sekonder odun boruları, sekonder ksilem.

kırmızı odun Osm. kırmızı basınç odunu Çam türü ağaçlarda, gövdenin eğri büyümesi yüzünden oluşan sertleşme ve renk koyulaşması.

kötü kakma odun Ağacın kök kısmından kesilen odun.

---