ödev

ödev

a. 1. Yapılması, yerine getirilmesi, insanlık duygusu, töre ve yasa bakımından gerekli olan iş veya davranış, vazife, vecibe: “Şimdiye kadar ihmal ettiğim için kendimi suçlu saydığım bir ödevi yerine getirdim.” -N. Hikmet. 2. Öğretmenin öğrencilere okul dışında yapmaları için verdiği çalışma: “Öğretmenleri ödev vermiş, ders çalışıyorlar.” -A. Ümit.

ödev İng. assignement

1. Belli bir ders konusu ya da ünitesi ile ilgili olarak öğrencinin yapması gereken zihin ya da beden çalışması. 2. Tek bir öğrenciye ya da bütün bir sınıfa, üzerinde düşünmeleri ve çalışmaları için verilen konu, sorun, iş. bk. ev ödevi, sınıf ödevi.

ödev İng. duty

Yapmak zorunda olduğumuz, yapmamız gereken şey; ahlakça yükümlü olduğumuz şey. Ödev duygusu: 1. Ödevlere karşı sorumluluk duygusu. 2. İstemelerimizin belirleyicisi olarak ahlak yasası üzerine bilinç (Kant).

Ödev

vazîfe. ~ ler: vezâif, vazîfeler.

---

ödev ile benzer kelimeler

dolaylı ödev görüşü İng. indirect duty theory İnsanların hayvanlara karşı doğrudan ahlaki ödev ve sorumlulukları olmadığını ancak hayvan sahiplerine karşı ödev ve sorumlulukları olduğunu savunan görüş.

ödev azalımı Fr. Miopragie

ödev bilimi a. Bir mesleği uygularken uyulması gereken ahlaki değer ve etik kuralları inceleyen bilim dalı, deontoloji.

ödev bilimsel sf. Ödev bilimi ile ilgili, deontolojik.

ödev bilmek (veya saymak) bir şey yapmayı kendisi için yerine getirilmesi zorunlu bir iş olarak kabul etmek, borç bilmek.

ödev dağıtıcılığı İng. ought-distributivity ( ) eşdeğerliğini dile getiren ödev mantığı kuralı.

ödev değillemesi İng. deontic modality negation ( ) eşdeğerliklerini dile getiren ödev mantığı kuralları.

ödev etiği İng. duty based ethics Ödev duygusu dışında ahlaki değer taşıyan hiçbir motif olmadığını, bir eylemin sadece ödev ve yükümlülük duygusuyla yapıldığı zaman gerçek bir ahlaki değer taşıyabileceğini savunan etik görüş.

---