obruk

obruk, -ğu

a. 1. İçinde su biriken çukur yer, doğal kuyu. 2. sf. fiz. ve mat. İçbükey. 3. sf. Çok yemek yiyen, çok iştahlı.

obruk Fr. Caverne
obruk Fr. Glène
obruk Fr. Concave
obruk

Doymak bilmeyen.

obruk

İnsan topluluğu.

obruk

1. Çöken, kayan toprak, kayşa. 2. Küçük çukur. 3. Dağlar ve tepeler arasındaki derin ve büyük çukurlar. 4. Yazın bile karı erimeyen yüksek dağlardaki mağaralar (peynir, yağ tulukları konulur). 5. Su biriken oyuk yer, doğal kuyu. 6. Çok çamurlu yer, bataklık.

obruk

1. Doğal yeraltı deposu. 2. Mağara, in.

obruk İng. swallow

Karst yörelerinde görülen yanları dik, uçurum niteliği taşıyan, ağzı dar ya da geniş, derin doğal kuyu.

obruk

bk. düden.

obruk Fr. yama

(coğrafya)

obruk Fr. aven

(düden) (coğrafya)

obruk İng. Karst pit

Kireçtaşları içinde, bacaya benzeyen, 30 m. ya da daha çok derinlikte, genel olarak altında bir yeraltı ini bulunan kuyu.

obruk

Çukur, oyuk.

Obruk

Eskişehir ili, Mihalıççık ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Kastamonu ili, İhsangazi ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Kastamonu ili, Kuzyaka bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Kayseri ili, Güneşli bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Kırşehir ili, Mucur ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Konya ili, Obruk bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Obruk

Niğde ili, Bor ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

obruk ile benzer kelimeler

obruk artlılar Lat. Opisthocoela (Yun. opisthe: artta, geride; koilos: boşluk, obruk) İki yaşamlılar (Amphibia) sınıfının, kuyruksuz iki yaşamlılar (Anura) takımından, kuyruk omurlarından önceki omurların merkez bölgelerinin art kısımları içeri çökük bir alt takım.

obruk göller İng. katavothre lakes Karstik göllerin en küçükleri.

obruk l Fr. l creuse Dilin çukurlaşarak arkaya doğru dönmesiyle çıkarılan bir L sesine denir.

obruk önlüler Lat. Procoela (Yun. pro: önde; koilos: boşluk, obruk) İki yaşamlılar (Amphibia) sınıfının, kuyruksuz iki yaşamlılar (Anura) takımından, kuyruk omurlarının merkez bölgelerinin ön tarafları içeri çökük bir alt takım.

obruk-artlılar Dgr. Yun. opistho, koilos (Opisthocoela), (Yun. opistho=ardda, Yun.koilos = boşluk, obruk): Omurgalı hayvanlardan amfibyumlar (Amphibia) sınıfının kurbağalar (Anura) takımına giren bir alt-takımı Kuyruk omurlarından önceki omurların sentrum bölgelerinin ard...

obruk-önlüler Dgr. Yun. pro, koilos (Procoela), (Yun. pro = önde, Yun.koilos = boşluk, obruk): Omurgalı hayvanlardan amfibyumlar (Amphibia) sınıfının kurbağalar (Anura) takımının bir alt-takımı. Kuyruk omurlarının sentrum bölgelerinin Ön tarafları içeri çökükdür. Kısabaş...

obruk-tömsü Fr. Concavo-convexe

sırtlaşık obruk Fr. Concavo-concave

---