normal

normal, -li Fr. normal

a. 1. Aşırılığı, eksikliği ve taşkınlığı olmama, ortalama durum. 2. mat. Bir eğrinin bir teğetine değme noktasından çizilen dikme. 3. sf. Kurala uygun, alışılagelen, olağan, düzgülü, aşırılığı olmayan, uygun: “Atatürk'ün normal zamanlarda insana okşamak arzusu veren ipek gibi saçları birdenbire yelelenirdi.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

normal İng. normal

1. Dik. 2. Bir doğru ya da düzleme dik olan bir doğru ya da düzlem. 3. Düzlemsel bir eğrinin bir P noktasından geçen, eğrinin P noktasındaki teğetine dik olan doğru. (Üç boyutlu eğriler için bk. asli normal, bmormal). 4. Bir yüzeyin bir P noktasından geçen, yüzeyin P noktasındaki teğet düzlemine dik olan doğru. f(x,y,z) = c şeklindeki bir yüzey için normalin yönü f'nin gradientidir. 5. Bir normalya paralel olan vektör. (...)

normal Osm. nâzım

(matematik)

normal, doğal Osm. tabiî

(biyoloji, fizik)

---

normal ile benzer kelimeler

asli normal vektör alanı İng. principal normal vector field ( )

başcıl normal vektör alanı bk. asli normal vektör alanı.

birikimli normal dağılım İng. cumulative normal distribution

birikimli normal fonksiyon İng. cumulative normal function

çokdeğişirlikli normal dağılım İng. homoskedastic normal distribution

dikey-normal karesel biçim İng. orthonormal quadratic form

evrik normal İng. inverse normal

iki değişkenli normal dağılım İng. bivariate normal distribution

---