muhtaç

muhtaç Ar. mu§t¥c

sf. 1. Bir şeye gereksinim duyan: “Bunu işitmeye ne kadar muhtaçmış!” -A. Ağaoğlu. 2. Yoksul, fakir (kimse): “Muhtaç hemşehrilerin bir kısmı etrafımda dolaşmaya, bana kur yapmaya başladılar.” -R. N. Güntekin. 3. Bakmaya mecbur olduğu aile bireylerini veya kendisini geçindirmeye yetecek geliri, malı, kazancı bulunmayan.

---

muhtaç ile benzer kelimeler

Allah sağ gözü (veya eli) sol göze (veya ele) muhtaç etmesin “Tanrı kimseyi kimseye, en yakınlarına bile muhtaç etmesin” anlamında kullanılan bir söz.

altın eşik gümüş eşiğe muhtaç olur “hiç kimse zenginliğine güvenmemelidir, gün gelir yoksullaşır ve fakir kimseye muhtaç olur” anlamında kullanılan bir söz.

(birine) muhtaç etmek birini, gereksinim duyduğu bir şeyi başkasından sağlamak zorunda bırakmak.

fülsüahmere muhtaç olmak çok fakir, düşkün, zavallı olmak.

muhtaç olmak gereksinim duymak: “Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur.” -Atatürk.

namerde muhtaç bırakmak güvenilmeyecek kimselerden yardım istemek zorunda bırakmak: “İş ki kocam olacak, erkek olsun, beni namerde muhtaç bırakmasın diyormuş.” -H. Taner.

namerde muhtaç olmak güvenilmeyecek kimselerden yardım istemek zorunda kalmak.

---