mucize

mucize Ar. mu¤cize

a. (mu:cize) 1. din b. Peygamberlerin kendilerine inanmayan insanlara peygamberliklerini ispat etmek amacıyla Allah'ın iznine bağlı olarak gösterdikleri olağanüstü olaylar, hâller, tansık. 2. İnsanları hayran bırakan, tabiatüstü sayılan olay: “Onca hayhuy arasında, gündeliğin olağan mucizelerini iyiden iyiye unutmuştu.” -M. Mungan. 3. İnsan aklının alamayacağı olay: “Şırınga nasılsa umduğumdan çok daha iyi bir tesir yaptı ve zavallı Hacı Ömer, bunu benim bir mucizem gibi gördü.” -R. N. Güntekin. 4. sf. mec. Olağanüstü, şaşırtıcı: “Onların aşkı ve evlilikleri zaten bir mucize değil miydi?” -T. Buğra.

Mucize Köken: Ar.

Söyleyiş: (mu:cize) Cinsiyet: Kız 1. Hayran bırakan, doğaüstü sayılan olay. 2. İnsan aklının alamayacağı olay.

---

mucize ile benzer kelimeler

mucize göstermek 1) olağanüstü bir olay yaratmak: “Millî hareket bu son bir sene zarfında o kadar süratli bir mucize gösterdi ki büyüklüğüyle gözleri kamaştırıyor.” -Y. K. Beyatlı. 2) sadece peygambere özgü, insan aklının ve kabiliyetinin erişemeyeceği olağanüstülükler göstermek.

mucize kabîlinden umulmayan, beklenmeyen bir biçimde.

---