miras

miras Ar. m³r¥²

a. (mi:ra:sı) 1. huk. Birine, ölen bir yakınından kalan mal mülk, para veya servet, kalıt, bırakıt, tereke. 2. mec. Kalıtım yoluyla gelen herhangi bir özellik. 3. mec. Bir neslin kendinden sonra gelen nesle bıraktığı şey: “Hatta bazıları mesleğin püf noktalarını anlatan kitaplar yazıp tecrübelerini gelecek nesillere miras bırakmışlardı.” -İ. O. Anar.

miras

Ceviz ve boncukla oynanan bir çocuk oyunu.

miras

Bilye oyunu, bilye

mîrâs

kalıt. ~ hukuku : kalıt töresi. ~ mukavelesi: kalıt sözleşmesi. ~ sebebiyle istihkak da'vâsı: kalıt arancı, dilemi (Erbschaftsklage, action en pétition d'hérédité), ~ şirketi: kalıtçılar ortaklığı (Erbengemeinschaft). ~ a liyâkat: kalıta yaraşma.~ m intikali: kalıtın geçişi. ~ ın resmen idâresi: kalıtın görevsel yönetimi. ~ da iâde: denkleştirme (Ausgleichung). ~ dan ıskat : kalıttan çıkarma (Enterbung, exhérédation). ~ dan mahrümiyyet: kalıttan yoksunluk.

---

miras ile benzer kelimeler

altın miras İng.golden heritage Fr.héritage d'or

denkleştirme (kalıt = mîrâs`ta) iâde (karş. geri verme).

miras helal, hele al demişler “miras, alabildiği takdirde mirasçının hakkıdır” anlamında kullanılan bir söz.

Miras türesi Osm. Miras hukuku

miras yemek 1) kendine miras kalmak: “Erkek çocuk ne kadar miras yerse kız çocuk da o kadar miras yer.” -F. R. Atay. 2) kendine kalan mirası tüketmek: “Son zamanlarda İzmir'deki gazinocu bir amcasından beş bin liralık bir de miras yemişti.” -H. Taner.

ölüm hak miras helal “ölümün olağan olması gibi mirasın da paylaşılması olağandır” anlamında kullanılan bir söz.

yedek harcama ( kalıt töresi = mîrâs hukuku`nda ) ale’l-âde ikame.

---