minnet

minnet Ar. minnet

a. Yapılan bir iyiliğe karşı kendini borçlu sayma, gönül borcu: “O, şimdi bir sahnenin önünde vatanının her bucağından gelen nihayetsiz minnet ve şükran uğultusunu işitiyordu.” -H. S. Tanrıöver.

minnet

< Ar. mihnet: mihnet. || mehnet || mihnet

minnet

Tenezzül, minnet

Minnet Köken: Ar.

Cinsiyet: Kız İyilik yapana karşı duyulan teşekkür, gönül borcu.

---

minnet ile benzer kelimeler

cana minnet saymak (veya bilmek) bir lütuf olarak kabul etmek: “Yeni yıla değil, yeni bir sabaha sağ çıkabilmeyi cana minnet sayıyorlardı.” -H. Taner.

canına minnet (olmak) beklenilmeyen iyi bir durumla karşılaşıldığında duyulan memnunluğu anlatmak için söylenen bir söz: “Mektep işi canına minnet ya!” -N. Hikmet.

minnet altında kalmamak birinin iyiliğine karşı kendini borçlu durumdan kurtarmak için karşılık olarak bir iyilikte bulunmak.

minnet duymak birinin iyiliğine karşı kendini ona borçlu saymak: “Bana karşı gösterilen bu güven ve sevgiden dolayı çok minnet duymama rağmen, siyasi hayata atılmak istemiyordum.” -H. E. Adıvar.

minnet etmek Tenezzül etmek

minnet etmemek boyun eğmemek.

ne sakala minnet ne bıyığa “insan en yakın akrabalarından bile yardım istemeyerek kendi imkânlarıyla yetinmelidir” anlamında kullanılan bir söz.

---