mahkeme

mahkeme Ar. ma§keme

a. huk. 1. Bir yargıçtan veya bazen savcı ve yargıçlardan oluşan bir kurulun, yargı görevini yerine getirdikleri yer, yargı yeri, yargıevi, mahkeme kapısı: “Mahkemenin elinde bu iddiaları yalanlayacak bir belge yoktu.” -T. Buğra. 2. Duruşma: Mahkeme tam yedi yıl sürdü.

mahkeme

bk. mahgeme

mahkeme

yargılık.

Mahkeme İng. Tribunal

---

mahkeme ile benzer kelimeler

mahkeme açmak mahkemede dava açmak.

mahkeme kadıya mülk değil “hiç kimse, bulunduğu kamu hizmetinde ömrünün sonuna kadar kalamaz” anlamında kullanılan bir söz.

mahkeme kapısı a. hlk. Mahkeme: Yıllarca mahkeme kapılarında süründü.

mahkeme kararı a. huk. Dava sonunda açıklanan karar, hüküm.

mahkeme masrafı a. huk. Mahkeme açılırken ödenen ücret ile avukatlık giderleri, yargılama gideri.

surat mahkeme duvarı 1) asık suratlı, kimseye gülmeyen, suskun duran; 2) utanması, sıkılması olmayan kimseler için kullanılan bir söz: “Onda , tükürsem yağmur yağıyor sanacak.” -R. N. Güntekin.

yüz surat davul derisi (veya mahkeme duvarı) tkz. utanması olmayanlar için söylenen bir söz.

---