laf

laf Far. l¥f

a. (l ince okunur) 1. Söz, lakırtı: “Galiba ızdırabın ne olduğunu tecrübe edenler için saadet boş laf.” -E. İ. Benice. 2. Sonuçsuz, yararı olmayan söz: Onun söyledikleri laftan ibaret. 3. Konuşma. 4. Konu, mevzu, bahis: Lafı değiştirdi. 5. ünl. “Öyle şey olamaz, bu sözün hiçbir değeri yok” anlamlarında hafifseme yollu kullanılan bir söz: Şunu yapacakmış, bunu yapacakmış, laf! 6. mec. Dedikodu.

laf

Laf, söz

laf

Lâf.

laf

Laf.

lâf

(< Far. lâf) laf, söz

---

laf ile benzer kelimeler

ağzı laf (veya lakırtı) yapmak 1) kolay konuşma yeteneği olmak; 2) inandırıcı söz söyleme yeteneği olmak: “Çok şükür, ağzı laf yapandan çok, eli işe yatkın aydınlara muhtaç olduğumuzu, anlar gibiyiz.” -A. İlhan.

ağzından lakırtı (veya laf) almak (veya çekmek) karşısındakini konuşturarak birtakım şeyleri öğrenmek: “Ağzımdan lakırtı almak istiyorsun ama demeyeceğim.” -B. Felek.

ağzından söz (veya laf veya lakırtı) eksik etmemek o sözü sürekli söylemek.

aykırı doykuru laf etmek Yersiz ve asılsız konuşmak.

(birine, bir şeye) laf geçirmek söz geçirmek.

(birine) laf gelmek söz gelmek.

(birine) laf getirmek söz getirmek.

boş laf a. Gereksiz, yararsız bir biçimde konuşma.

---