kurban

kurban Ar. ®urb¥n

a. 1. din b. Dinin buyruğunu veya bir adağı yerine getirmek için kesilen hayvan: “Yarım okka et, onun elinde bir kurban kadar bereketli.” -Y. Z. Ortaç. 2. ünl. hlk. İçtenliği belirten bir seslenme sözü: Kurban! Nerede kaldın? 3. mec. Bir ülkü uğrunda feda edilen veya kendini feda eden kimse: Hava kurbanları. 4. mec. Bir kazada veya felakette ölen kimse: “Vardar, her sene Üsküp'ten beş on kurban alan bir nehirdi.” -Y. K. Beyatlı. 5. mec. Maddi ve manevi bakımdan felakete sürüklenmiş, insani değerlerini yitirmek zorunda kalmış veya bırakılmış kimse: “Benim gibi nice kızlar beyaz kadın ticaretinin kurbanı olmuşlardır.” -A. Gündüz. 6. din b. Müslümanlarda Kurban Bayramı: Kurbanda geleceklermiş.

kurban

Peteğini yatay yapan bal arısı.

< Ar. kurbân) kurban

kurban

Adak, kurban

kurban İng. sacrifice

Doğaüstü güçleri, yüce varlıkları ve tanrıları hoşnut etmek, onlarla barışık olmak, onlara teşekkür etmek ve onlardan isteklerde bulunmak için kesilen hayvan, sunulan yiyecek, içecek.

kurban İng. sacrifice

Dinsel bir inancın sonucu olarak, kendine özgü törenlerle şu ya da bu biçimde, doğaüstü güçlere sunulan kan ya da canlı yaratık, bk. kansal kurban.

kurban

bk. kırban

---

kurban ile benzer kelimeler

can kurban ünl. Can feda.

entrikaya kurban gitmek hileli, dalavereli bir iş sonunda zarara uğramak: “İşi bu kadar sağlama almış olduğu hâlde, dışarıda entrikaya kurban gidiyormuşçasına ağlamaklı...” -H. Taner.

insan kurban İng. human sacrifice Ekinleri korumak, salgın hastalıkları durdurmak, yağmur yağdırmak, doğaüstü varlıkların yardımlarını sağlamak ve öteki dünyaya arınmış olarak göç etmek amacıyla yapılan geleneksel halk uygulaması, bk. öteki dünya, gelenek.

kırban, (kurban) Sadak, yay kabı

komploya kurban gitmek komplo yoluyla zarar görmek.

Kurban Bayramı öz. a. Ay takvimine göre Zilhicce ayının onunda başlayıp dört gün süren ve kurban kesilen dinî bayram.

Kurban Bayrami Kurban Bayramı

kurban eti a. Kurbanlık hayvanın kesilip parçalanmış eti.

---