koşa

koşa

sf. hlk. 1. Çift, eş, ikiz: “Koşa badem sığmayan dar ağızlım.” -Dede Korkut. 2. zf. Hep birlikte.

koşa

1. Sulanacak tarlanın, suyun dağılmasına elverişli yüksek yerinde yapılan depo. 2. Eğik yerlerde yüksek kısma su çıkarmak için tarla ortasına çekilen set.

koşa

Binaların üstüne konan, kalın, yuvarlak sırık, mertek, düver.

koşa

Sınırdaş, yan yana.

koşa

Av tüfeği, çifte.

koşa

Mutlu ol anlamında bir deyim : Koşa yaşa!

< Far. güşe) Köşe // koşa bucah: her yer

koşa Osm. beyit

Her bakımdan birbiriyle ilgili iki dizeden kurulmuş divan koşuk birimi: / Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi / Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi Kanunî (Muhibbi) / Ayinesi işdir kişinin lafa bakılmaz / Şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde bk. koşuk.

koşa

Çift, eş, ikiz

---

koşa ile benzer kelimeler

koşa komak, (koşa koymak) Yan yana getirmek

aracı koşa Osm. vasıta 1. Terci-i bentlerde bağlamlar sonundaki kavuştak koşası, bağımsız koşa. 2. Terkib-i bentlerde bağlamlardan sonra gelen bağımsız uyaklı değişen koşa. bkz terci-i bent, terkib-i bent.

iki koşa Osm. dübeyt bk. dördül.

koşa başlılık Fr. Diplocéphalie

koşa günyönelimi Fr. parahéliotropisme

koşa karımak Beraberce yaşlanmak (yeni evlenenlere dilek olarak söylenir).

koşa kısa uzun adım Fr. Diiambe, Iambe parallèle (Yunan Latin tartıbilim Terimi) Birinci ve üçüncü heceleri kısa, ikincisi ve dördüncüsü uzun olan tartı adımı.

koşa kişi İhtiyar adam

---