kör

kör Far. k°r

sf. 1. Görme engelli: “Körü körüne duygululuk sanatçıyı da körün değneğiyle yolunu araması gibi zavallı duruma düşürür.” -N. Cumalı. 2. Keskinliği yeterli olmayan: “Günün birinde ihtiyar çoban koyunun birini kör bir makasla kırkıyordu.” -İ. H. Baltacıoğlu. 3. Az aydınlık veren: “Sahanlığın üstünde bir kör kandil yanıyordu.” -H. R. Gürpınar. 4. Kötü: “Vakıa bu kör siyaset yüzünden Türklük Rumeli'den çıktı.” -Y. K. Beyatlı. 5. mec. Arkası tıkalı olan veya işlek olmayan: Kör sokak. 6. mec. Olguları sezme ve kavrama yetisi, dikkati olmayan. 7. mec. Duyarlığını yitirmiş: “Muhitimiz bize karşı her an kör, sağır ve şuursuzdur.” -A. Ş. Hisar.

kör Fr. Aveugle
kör

Tahıllarda görülen sürme hastalığı.

kör

Sin, gömüt.

kör

Kullanılmış, eski pamuk.

kör

bk. sürme.

kör İng. blind

Hiç görmeyen ya da bütün düzeltmelere karşın iki gözündeki görme gücü, onda birden aşağı olan, bu nedenle eğitim ve öğretim etkinliklerinde görme gücünden yararlanamayan kimse.

kör

Mezar, kabir

---

kör ile benzer kelimeler

kör kör Kartal.

kör kör parmağım gözüne “çok belli, göze batacak kadar ortada” anlamında kullanılan bir söz: “Orada da bazı kimseler sanat denince ille kuru, basit, yalın kat, bir üslubu anlıyorlar.” -H. Taner.

kör satıcının kör alıcısı olur “herkes dengiyle iş yapar” anlamında kullanılan bir söz.

âşık, âlemi kör, dört yanını duvar sanır “aşktan gözü kararmış kimse, hoş karşılanmayacak aşırı davranışlarda bulunur” anlamında kullanılan bir söz.

bakar kör sf. 1. Gözleri sağlam göründüğü hâlde göremeyen. 2. mec. Çok dikkatsiz (kimse).

baktın kar havası, eve gel kör olası “tehlikeli bir durum belirmeye başlayınca ondan uzaklaşmanın çaresine bakılmalıdır” anlamında kullanılan bir söz.

bekâr gözü, kör gözü “bekâr erkek, evlenme istek ve heyecanı içinde olduğundan alacağı kızın kusurlarını göremez” anlamında kullanılan bir söz.

bir görüş bir kör biliş “bir kez görmekle bir şey iyice anlaşılmaz, öğrenilmez” anlamında kullanılan bir söz.

---