koparmak

koparmak

(-i) 1. Kopmasını sağlamak, kopmasına yol açmak: “O koskoca lenduha gibi gövdenle ipi koparırsın da başımıza iş çıkarırsın!” -O. C. Kaygılı. 2. (nsz) Daldan, ağaçtan alıp toplamak: “Yorulunca omzuma çıkar, çiçek koparmak isterse beni çağırır.” -H. E. Adıvar. 3. (nsz) Birden ve güçlü bir biçimde başlamak veya başlatmak: “Zehra birdenbire iki avucunu da yüzüne kapadı, kısa ve keskin bir çığlık kopardı.” -P. Safa. 4. Zor kullanarak almak. 5. (-den, -i) mec. Güçlükle elde etmek: “Bir kızla buluşmuşken bir başkasından söz ya da telefon numarası kopardığı oluyordu.” -N. Cumalı. 6. sp. Birlikte koşan yarışçıyı üstün bir çaba ile hızlanıp geçmek.

koparmak Fr. Arracher
koparmak

Atı dörtnala sürmek.

koparmak Fr. déboucher

Birlikte koşan yarışçıyı üstün bir çabayla hızlanıp geçmek.

koparmak

1. Ayırmak, gidermek. 2. Kaldırmak, harekete geçirmek. 3. Ba’setmek, haşretmek. 4. Meydana getirmek, peyda etmek, ihdas etmek, ortaya çıkarmak. 5. Söküp çıkarmak. 6. (Ses hakkında) yükseltmek

---

koparmak ile benzer kelimeler

ağıt koparmak Bir ölüm dolayısiyle sürekli şekilde ağlamak: Babası öldüğünde çok ağıt etti.

at koparmak At koşturmak.

baş koparmak Baş kesmek: Ali kıran, baş koparan.

bir bardak suda fırtına koparmak önemsiz, küçük bir sorunu büyütmek.

(birinin) ödünü koparmak (veya patlatmak) çok korkutmak.

cayırtı koparmak çok gürültü koparmak.

çıbanın başını koparmak ağır bir sorunun patlak vermesine yol açmak.

çığlık atmak (veya koparmak veya basmak) kulak tırmalayıcı korkunç sesler çıkararak acı acı bağırmak: “Deve acı bir çığlık atarak yere yığıldı.” -N. F. Kısakürek. “Bir gün işte bu çalgı çalınırken küçük kız olanca kuvveti ile tepinmeye, çığlık basmaya başlamıştır.” -H. E. Adıvar.

---