köklü

köklü

sf. 1. Kökü olan. 2. mec. Kökleşmiş, iyi yerleşmiş, kalıcı olan, esaslı: “Onu, ondan kendine kattıklarıyla köklü bir değişime uğratmayı amaçlıyor.” -A. Ağaoğlu. 3. mec. Soylu, soyu sopu belli, iyi tanınan.

köklü

Büsbütün, çok, tüm.

köklü

1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.

köklü

Temelli, eskiden beri, yerli.

köklü İng. radical

Bir A dolamı içindeki tüm büyükçe özleklerin kesişimi. Simgesi: kök A

Köklü Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.

Köklü

Bartın ili, Ulus ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Bingöl ili, Ilıcalar bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Gaziantep ili, İslâhiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Kahramanmaraş ili, Andırın ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Kastamonu ili, merkez ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Tokat ili, Reşadiye ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Köklü

Van ili, Edremit ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

---

köklü ile benzer kelimeler

köklü aile a. Eskiden beri bilinen ve iyi tanınan aile.

köklü çubuk Osm.

köklü deyim İng. radical, surd Oransız niceliklerin köklerinden oluşan toplam.

köklü düzlemi İng. radical plane İki toparın kesişme çemberinden geçen düzlem, Anlamdaş. güç düzlemi.

köklü ekseni İng. radical axis İki çemberin kesişme noktalarından geçen doğru. Anlamdaş. güç ekseni.

köklü özeği İng. radical center Verilen üç çember için, çemberler ikişer ikişer ele alındığında oluşan üç köklü eksenin kesişme noktası, Anlamdaş. güç özeği.

köklü yenilikler İng. radical innovations Farklı bir bilgi veya buluş sonucu ortaya çıkan ve ürün yenilik veya süreç yenilik biçimde görülen teknolojik gelişmeler. krş. otonom teknolojik gelişme

---