kıyı

kıyı

a. 1. Kara ile suyun birleştiği yer: “Kandilli akıntısını geçiyoruz. İşte Küçüksu kasrı, kıyıda bembeyaz gülüyor.” -Y. Z. Ortaç. 2. Kenar, periferi. 3. den. Sahil: “Kıyılardan gelen rüzgârlar, denizin küçücük dalgacıklarıyla oynaşıyorlar.” -E. M. Karakurt. 4. mec. Issız, tenha yer.

kıyı Fr. Bord
kıyı Fr. Ourlet
kıyı Fr. Manchette
kıyı Fr. Limbe
kıyı

1. Sınır : Kıyılı bağ. 2. Duvar, bahçe duvarı : Evlerimizin arasındaki duvar yıkıldı.

kıyı

Çit.

kıyı İng. border
kıyı İng. coast

Karanın deniz boyunca uzanan bölümü.

kıyı İng. edge

Kuşak izgesi gibi bir girişim ya da kırınım kuşağı çizgi dizgesinin sınır dalga boyu.

kıyı İng. seacoast, seashore

Denizlerin, yapay ve doğal göllerin kıyı çizgisi boyunca uzanan kara parçası.

kıyı Osm. sâhil

(coğrafya)

kıyı İng. coast

Kıyı çizgisi ile kıyı kenar çizgisi arasındaki alan.

---

kıyı ile benzer kelimeler

kıyı yığıntısı, kıyı dolgusu Osm. terâkümât-ı sâhiliye (coğrafya)

Akdeniz kıyı humması İng. mediterranean coast fever Arakonakçı kenelerle bulaşan ve ülkemiz sığırlarında çok rastlanan öldürücü hastalık; Mısır humması.

Akdeniz kıyı humması asalağı Lat. Theileria annulata Sporlular sınıfından olup, sığır, manda ve zebu kanında yaşayan alyuvar asalağı.

alçak kıyı İng. low coast Yükseltisi ve eğimi az yüzeylerin denize ulaştığı alanlarda, geniş kumsallar önünde uzanan kıyı.

alt kıyı boşluğu İng. bottom margin

barınaklı kıyı İng. cala coast Geniş yüzü boyunca denize yaslanmış kireçtaşlı kıyılarda görülen yuvarlak, söbe biçimli, küçük, ancak derince koylar dizisi.

batık kıyı İng. shoreline of submergence Türlü nedenlerle deniz altında kalmış kıyı türü.

boyuna kıyı İng. longitudinal coast Kıyı boyunca uzanan dağ sıraları önünde yayılan ve yerine göre türlü biçimler taşıyan anakıyı türü. bk. enine kıyı.

---