kıyamet

kıyamet Ar. ®iy¥met

a. (kıya:met) 1. din b. Tek tanrılı dinlerin inanışına göre dünyanın sonu ve bütün ölülerin dirilerek mahşerde toplanacağı zaman, hesap günü, kıyamet günü, mahşer günü. 2. mec. Gürültülü karışıklık, gürültü patırtı: “Bağırma, çağırma, kıyamet, polisler Mustafa'yı çalyaka götürürler.” -P. Safa. 3. mec. Büyük felaket, afet.

---

kıyamet ile benzer kelimeler

biri yer biri bakar, kıyamet ondan kopar “herkesin yararlanabileceği şeyden bazıları yararlanır da başkalarına yararlanma fırsatı vermezlerse büyük kavga çıkar” anlamında kullanılan bir söz.

kış kıyamet a. 1. Çok zorlu kış. 2. Yağmurlu, fırtınalı soğuk hava.

kıyamet alameti a. 1. Kıyametin kopacağını önceden gösteren belirti. 2. mec. İçinde yaşanılan durumu beğenmeyenlerin kullandığı bir söz.

kıyamet günü a. din b. Kıyamet: “Memlekette, hemen herkes, nün gelip çattığına hükmetmiş ve akıbetten ümit kesmiş görünüyordu.” -Y. K. Karaosmanoğlu.

kıyamet kopmak 1) kıyamet günü gelmek; 2) mec. bir yerde çok gürültü ve telaş olmak.

kıyamet köprüsü Sırat köprüsü

kıyamet mi kopar? “ne olur, ne çıkar, ne önemi var” anlamında kullanılan bir söz: “Asker az olmakla ” -N. Kemal.

kıyamet teorisi Osm. kıyâmet nazariyesi (biyoloji)

---