kişi

kişi

a. 1. Kadın veya erkeğe verilen genel ad, şahıs, zat, nefer: “Sınıfta, sürekli olarak numarası yaramazlar listesinin başına yazılan kişi bendim.” -A. Kutlu. 2. db. Çekimli fiillerde ve zamirlerde konuşan, dinleyen, sözü edilen varlık, şahıs: Ben (tekil kişi), sen (tekil kişi), o (tekil kişi); biz (çoğul kişi.) siz (çoğul kişi), onlar (çoğul kişi). 3. ed. Oyun, roman, hikâye vb.nde yer alan kimse. 4. hlk. Eş, koca. 5. esk. Erkek.

kişi Fr. Sexe
kişi Fr. individu
kişi

1. Evin erkeği, koca, eş. 2. Yabancı erkek.

kişi

Düğünden sonra yapılan yemek çağrısı.

kişi

Kişi (bk. gişi)

kişi

Koca; bey, efendi

kişi Osm. şahıs

Konuşanın kendisinden, kendisine söz söylediği kimseden veya başkasından bahsettiğine göre zamirlere ve fiillere verileri şekil, ki sirasiyle BİRİNCİ KİŞİ (Mütehellim, Première personne) İKİNCİ KİŞİ (Muhatap, Deuxième personne) ve ÜÇÜNCÜ KİŞİ (Gaip, Troisième personne) adını alır.

kişi İng. Person

Çekimli eylemlerde ve adıllarda, konuşan, dinleyen, hakkında konuşulan: Geldim (geldi-m) , ben (1. kişi tekil) ; gel, geldin (geldi-n) , sen (2. kişi tekil) ; gelsin (gel-sin) , geldi, o (3. kişi tekil) ; geldik (geldi-k) , gelelim (gel-e-lim) , biz (I. kişi çoğul) ; gelin (gel-in) , geliniz (gel-in-iz) , siz (2. kişi çoğul) ; gelsinler (gel-sin-ler) , geldiler (geldi-ler) , onlar (3. kişi çoğul) vb.

kişi İng. Person

(Lat. Persona = tiyatroda oyuncunun oyunu gereği yüzüne taktığı maske; sonradan oyuncunun üzerine aldığı rol, daha sonra da insanın öz niteliği, öz çizgileri anlamını almış.) : 1. (Skolastik felsefede klasik tanımını Boethius vermiştir:) Ussal varlığın bölünmez tözü. 2. (Görüngübilimde) Tinsel edimler özeği (M. Scheler). 3. Oluşumunu özgürlüğe dayatan, kendini kendisi kuran bireysel öz. 4. Yaşamın gidişi içinde tek beni kuran birlik. 5-Kendini "sen"in karşısında bir "ben" olarak yaşayan öz; ya da bir "sen" olarak "ben" in karşısına çıkabilen öz. 6. Başkalarına olan davranışlarında ortaya çıkan ben (Jung). ahlaksal kişi: Sorumlu ve hesap verme yeteneği olan ben. tüzel kişi: Doğal kişi olmaksızın, hak ve ödevlerin bağımsız taşıyıcısı sayılan kişi (yasalara göre kurulmuş birlikler, dernekler, ortaklıklar, kamusal örgütler).

kişi

şahıs.

kişi Osm. Şahıs
kişi Fr. personnage

Bir yazın yapıtında başından olay geçen ya da olaya karışan kimse.

kişi

1. İnsan, adam, kimse. 2. Erkek. 3. Sahip

Kişi Köken: T.

Cinsiyet: Erkek 1. Kimse, insan. 2. Sahip. 3. Koca, eş.

---

kişi ile benzer kelimeler

bir kızı bin kişi ister, bir kişi alır “bir şeyi herkes ister ancak onu bir kişi elde edebilir” anlamında kullanılan bir söz.

kişi kişi Kümes hayvanlarını kovalama ünlemi

kişi oğlu kişi, (kişizade) Doğuştan hür olan, esir olmayan, asilzade

atlu kişi Süvari.

az kişi Önemsiz, umursanmryacak kimse.

bellü kişi ileri gelen, muteber kimse.

bileşik imgesel kişi İng. composite figure, image or person Birden çok gerçek kişi ile ilişkili özelliklerden oluşmuş ve düşlerde rastlanan bir imgesel kişi. (Örneğin: Amcanın yüz özellikleriyle birleşen babanın kişilik özellikleri.)

birinci kişi bk. Kişi. İng. first person Çekimli eylemlerde ve adıllarda belirtilen, konuşan veya konuşanlar: Geldim, gelmişim, geliyorum, gelirim, geleceğim, gelsem, geleyim, gelmeliyim ve ben adılı (1. kişi tekil) ; geldik, gelmişiz, geli...

---