kırgın

kırgın

sf. 1. Bir kimseye gücenmiş, gönlü kırılmış olan. 2. a. hlk. Toplu ölümlere yol açan bulaşıcı hastalık.

kırgın

1. Toptan ölüme götüren, bulaşıcı hastalık, kıran : Köyümüze gelen kırgın bir çok evleri söndürdü. 2. Toptan öldürme, kırıp geçirme.

kırgın

Düşük, aşağı (fiyat bakımından) : Son günlerde piyasa kırgın.

kırgın

Öldürücü hastalık salgını.

kırgın

Dağarcık satan kimse.

kırgın, (kırgun, kırkın)

1. Geniş ölçüde öldürüşme veya öldürme, kıtâl. 2. Maktûl

---