kırç

kırç, -cı

a. Kışın, sisli havalarda, ağaç dallarını, toprak çıkıntılarını vb. yerleri kaplayan buz tabakası.

kırç

Üzerinde yürüyünce batmayan, sert, donmuş kar.

kırç

Lahana, pancar, havuç gibi sebzelerin yeşil kısmı.

kırç

Ufak tefek yakacak, çerçöp: Bağa kırç toplamaya gitti.

kırç

Sivri, kesici bir nesnenin batarken çıkardığı ses için: Çivi kırç diye elime battı.

kırç İng. rime

Kırağının daha yeğin, daha kalın buz kırılcalarının olmasıyla kendini gösteren ve konduğu yerlerde çiçekli dallar biçimini alan türü.

kırç ile benzer kelimeler

At ve eşek çağırma ünlemi

Kapı açılırken ses çıkarmak.

yarıaçık aralık İng. half open interval (). a. bk. aralık.
uğuru açıklık , -ğı a. Uğuru açık olma durumu.
uğuru açık sf. Talihli, şanslı (kimse).
şirazdan çıkmak Sınırı aşmak, aşırı şımarmak.
sırça köşk a. Kendini toplumdan soyutlayan insanın, kendi içinde oluşturduğu dünya.