kıç

kıç

a. tkz. 1. Kuyruk sokumu bölgesi, kaba et, kaba but, popo, makat. 2. den. Deniz teknelerinde art taraf: “Pantolonunu, ceketini fırlatır, kıç altındaki âdeta kamaramsı yere sokulur, düşünürdü.” -S. F. Abasıyanık. 3. sf. Arka bölümde olan. 4. hlk. Bacak, ayak.

kıç Fr. Siège
kıç Fr. Fondement, anus
kıç

Baharda kayısı ve erik ağaçlarında görülen parlak ve yapışkan madde, zamk

kıç

1. Ayak : Soğuktan kıçlarım sızladı. 2. Ayak bileği. 3. Diz. 4. Topuk. 5. Sağrı.

kıç

1. Bir şeyin ucu. 2. Arka, son taraf: Vapurun birinci mevkileri kıç taraftadır.

kıç

1. Bacağın dizkapaktan aşağı bölümü. 2. Ayak. 3. Bacağın uyluk bölümü. 4. Arka.

kıç

Bacak

kıç

Kıç, arka

---

kıç ile benzer kelimeler

baş kıç olmak den. yelkenli yavaşlayıp kendi çevresinde bir tur atmak.

baş kıç vurmak den. baştan gelen dalgalarla gemi, başı ve kıçı üzerinde inip kalkmak.

(birine) kıç attırmak tkz. ondan üstün olmak.

keskin zekâ keramete kıç attırır tkz. “zeki kimse, bir işin nereye varacağını keramet sahibi kimseden daha iyi bilir” anlamında kullanılan bir söz.

kıç atmak 1) çifte atmak; 2) tkz. çok istemek.

kıç ayak Arka ayak

kıç ayakla geliş Fr. Aggrispinusparus

şeytanın arka bacağı (veya kıç bacağı veya art ayağı) çok akıllı ve yaramaz (çocuk).

---