izin

izin, -zni Ar. i£n

a. 1. Bir şey yapmak için verilen veya alınan özgürlük, müsaade, ruhsat, icazet, mezuniyet: “Viyana'dan döneli bir ay olmuştu ve izni üç hafta sonra bitiyordu.” -H. E. Adıvar. 2. Bir kimseye çalıştığı yerce verilen tatil: Yıllık iznini kullanıyor.

< Ar. izn) izin

izin

Müsaade

izin İng. permit
izin

boşuğ.

izin İng. licence, patent

1. Herhangi bir işin ya da tecim işleminin yapılabilmesi için devletçe kişiye ya da tecimsel kuruluşa verilen izin. 2. Yurda mal satma ya da yurttan mal çıkarma izni.

---

izin ile benzer kelimeler

aylıksız izin bk. ücretsiz izin 2

bütçenin önceden izin ilkesi Devlet bütçesinin yasama organının onayı olmaksızın yürürlüğe giremeyeceğine ilişkin bütçe ilkesi.

dahilde işleme izin belgesi İng. inward processing certificate Dahilde işleme rejimi kararı gereğince dışsatım ile dışsatım sayılan satış ve teslimlerde gümrük muafiyetli dışalım ve/veya yurtiçi alımlara olanak sağlayan ve Dış Ticaret Müsteşarlığı tarafından düzenlenen belge.

dışalım izin belgesi İng. import licence Kolaya tabi olan veya dışsalım tarife kotası uygulaması başlatılan malların dışalımı için kamu yetkelerince verilen belge.

dışsatım izin belgesi İng. export licience, export certificate Resmi makamlarca belirli malların belirli yerlere dışsatımının yapılması için verilen izin belgesi.

ihracat izin belgesi bk. dışsatım izin belgesi

işletme özel izin anlaşması İng. licence agreement, royalty agreement Bulgunun işletilmesi için yapılan özel izin anlaşması.

izin almak bir şey yapmak için onay sağlamak: “Biz izin almadan çıkamazdık.” -A. Kutlu.

---