iye

iye

a. 1. Kendisinin olan bir şeyi, yasaya uygun olarak dilediği gibi kullanabilen kimse, sahip. 2. Veli.

iye

Pamuk, yün gibi şeylerden iplik eğirmekte kullanılan, ortası şişkince, sivri olan uçlarından biri çengelli olan ağaç araç.

iye

1. Törpü, eğe. 2. bk. iy (I).

iye

1. Koruyan, sahip. 2. Ev sahibi.

iye

Hile yapan.

iye İng. owner
iye

mâlik. ~ gibi elmenlik: mâlik sıfatiyle zi'l-yedlik (bk. öz tutkanlık).

iye İng. proprietor, landlord

1) Bir şey üzerinde iyeliği olan kişi 2) Mal iyesi

iye

bk. eye.

---

iye ile benzer kelimeler

birlikte iye müşterek mâlik, hissedâr (bk. paydaş).

iye demir Doğramacı araçlarından bir çeşit keski, çelik kalem.

iye özelliği İng. characteristic of owner Gerek içeriği ve gerekse biçimi yönlerinden iyesine özgü olarak ortaya çıkan özellik, ortaya konan yapıtta görülen ve başkalarınınkinden ayrı bulunan cümle, sözdizimi, işleme, düzenleme, çizme ve boyama gibi özellikler.

iye zamiri Osm. zamiri izafi Katıldığı ismin, kendisinin bildirdiği gramatikal kişiye değgin olduğunu gösteren zamir: Evim, Kitabın, Kalemi sözlerinde -im, -m ve -i birer dir; sözlerin kendileri ise birer zamirli isim öbeği meydana getirirler. Bu sözler Benim evim, Be...

---