itmek

itmek, -er

(-i) 1. Bir şeyi güç uygulayarak ileri götürmek: “Erzak yüklü arabayı arkadan iten iki uşak, sırtı tırmandılar.” -H. E. Adıvar. 2. Kapı, pencere vb.ni güç uygulayarak açmak veya kapamak: “Yavaşça kapıyı itti, elinde yoğurt bakracıyla girdi.” -H. E. Adıvar. 3. Bulunduğu yerden aşağı düşürmek: Suya itmek. Havuza itmek. 4. Sürüklemek, sevk etmek: “Bu oğlanı amcama itmek doğru değil, bir ara gönlünü almalı.” -A. Ümit. 5. fiz. Bir cisim, belli bir yakınlıktaki başka bir cismi kendisinden uzaklaşmaya zorlamak, çekmek karşıtı: Aynı cins elektrikli iki cisim birbirini iter.

itmek

İtmek.

itmek

< ET yitmek: yitmak; kaybol. || itmeyip batmak: unutulmak; sözü edilmemek

itmek

< ET itmek: itmek; itiklemek

itmek

Etmek

itmek

Yitmek, kaybolmak

itmek

Dürtmek, itmek

itmek

Kaybolmak

itmek Osm. def’etmek

(itelemek) (fizik)

itmek

bk. ayıtmak

---

itmek ile benzer kelimeler

buyruk itmek, (buyuruk itmek) Emir vermek, emretmek.

ac itmek Ac bırakmak.

aş itmek Yemek pişirmek.

aşk itmek Sevgi, saygı sunmak.

av itmek Av avlamak, avlanmak.

avırt itmek Surat asarak çalım satmak: Gılığına bakmaz da avırt ider, nesine gıvanır bilmem.

ayın oyun itmek Döküp saçmak, altüst etmek, işe yaramaz duruma getirmek, bozmak, karmakarışık etmek, çarçur etmek. 1. Oyuncak etmek, acayip bir kılığa sokmak. 2. bk. ayın oyun etmek-1.

ayıp itmek Ayıp etmek, kusur işlemek.

---