istif

istif Rum.

a. 1. Eşya veya başka nesnelerin düzgün bir biçimde üst üste konulmasıyla oluşan yığın: “Uzunca bir arabaya lekeli şilteler, kirli yastıklar yığılıyordu, istif tekmil olmuştu.” -A. H. Müftüoğlu. 2. Kereste, tahta vb. ağaç ürünlerini kurutmak veya bekletmek amacı ile belirli düzenlerde üst üste dizerek yapılan yığın.

istif Osm. istif

Kereste, tahta vb. ağaç ürünlerini, kurutmak ya da bekletmek amacı ile belli düzenlerde üst üste dizerek yapılan yığın.

---

istif ile benzer kelimeler

blok istif Osm. Kenarları düzeltilmemiş tahtaların biçilme sıraları bozulmadan ve tomruğu andıran biçimde, aralarına çıtalar konularak üst üste dizilmeleri.

düşey istif Osm. dik istif Tahta ya da kalasların düşey konumda yan yana getirildiği bir kereste dizme yöntemi.

istif çıtası Osm. Kurutmak ya da bekletmek amacı ile üst üste dizilen tahta, kalas, tabla vb. gereçler arasına konulan belli ölçü ve biçimdeki ağaç parça.

istif etmek yıkılmayacak bir biçimde, düzgünce yerleştirmek: “Manav Rahmi marullarını ta tavana kadar istif etmiş, aralarına yer yer domatesler sıkıştırmış.” -O. Rifat.

sandık istif Osm. Kenarları düzeltilen tahtaların, aralarına istif çıtası konularak üst üste dizilmiş hali.

sardalya gibi istif olmak bir yerde çok kalabalık ve sıkışık bulunmak.

---