ister

ister

a. 1. Bir şeyin yapılabilmesinin veya olabilmesinin bağlı olduğu şey, gerek, icap, lüzum. 2. bağ. Cümledeki görevleri aynı olan kelimelerin ayrı ayrı her birinin başına getirilerek herhangi birinin onanmasında sakınca olmadığını anlatan bir söz: İster gitsin ister kalsın.

ister

îcâb (karş. önerme, öneri).

ister İng. requisite

Bir durum, koşul ya da bağlamın gerekli öğelerinden her biri.

---

ister ile benzer kelimeler

alışmış kursak bulamacını ister “kişi, yararlanmaya alıştığı şeyden yoksun kalmak istemez” anlamında kullanılan bir söz.

ayağında donu yok, fesleğen ister (veya takar) başına “yoksulluğuna bakmayarak süs ve gösteriş yapmak ister” anlamında kullanılan bir söz.

bir kızı bin kişi ister, bir kişi alır “bir şeyi herkes ister ancak onu bir kişi elde edebilir” anlamında kullanılan bir söz.

dilenciye borçlu olma, ya düğünde ister ya bayramda “çıkarından başka bir şey düşünmeyen kimse ile ilişki kurma, seni nerede rahatsız edeceği belli olmaz” anlamında kullanılan bir söz.

göz gördüğünü ister “kişi, her zaman gördüğü güzel şeyleri unutamaz, sürekli onları ister” anlamında kullanılan bir söz.

ister istemez zf. 1. Zorunlu olarak, elinde olmadan: “Soruyu okuyunca, düşünüp kaldım.” -A. Ağaoğlu. 2. Yarı gönüllü olarak, biraz mecbur olarak: “Kem dedik, küm dedik, olmadı, sahneyi boyladık.” -B. R. Eyuboğlu.

ister misin? “ya olursa” anlamında kullanılan bir söz: “İster misin, bu enişte bey bir damga olup onun sırtında asılıp kalsın?” -M. Ş. Esendal.

ister olmak İsteyici olmak, talepkâr olmak.

---