istenç

istenç, -ci

a. 1. İrade: “Böyle bir değerlendirme, yerel seçimlerin halk istencini daha iyi gösterdiği sonucunu ortaya çıkarır.” -M. C. Anday. 2. fel. ve ruh b. Davranışlarla ilgili tepilerden bir bölümünü tutup ötekileri eyleme dönüştürme gücü, irade.

istenç İng. will

(Lat. voluntas < velle = istemek, volo = istiyorum) : 1. İtici güç: Yapabilme gücü; özgürlüğünü içinde bulunduran isteme. 2. Bilinç yetisi: İnsanın tasarımları ve görüşleri üzerinde bilinçli bir düşünüp taşınma ile, seçerek ve tavır alarak eyleme karar verme yeteneği. 3. Duygu ve eğilimlere değil, usa dayalı isteme; usa uygun bir erek ve amaç koyma yeteneği; isteme ve eylemleri usla belirleme gücü. 4. İstenilmiş olanı gerçekleştirmeğe karar verme ve yerine getirme gücü. 5. Yaşamın özgür, ussal bir özle kendini bilinçli olarak gerçekleştirmesi.

istenç İng. will

Davranışlarla ilgili tepilerden bir bölümünü tutup ötekileri eyleme dönüştürme gücü.

istenç İng. will

İnsanın herhangi bir eylemi gerçekleştirme yolunda, iç ve dış koşullarıyla belirlenen bilinçli kararlılığı.

---

istenç ile benzer kelimeler

istenç dışı sf. fel. ve ruh b. İstençsiz.

istenç özgürlüğü İstencin insan eylemlerini belli bir ölçüde belirleme özelliği.

istenç yitimi a. ruh b. İrade yitimi. İng. abulia Karar verme, dikkat, devinme gibi zihin ve beden etkinliğiyle ilişkili işleri yapamamak biçiminde kendini gösteren ve sinir yorgunluğu sonucu ortaya çıkan durum. <...

özgür istenç İng. free will İstencin özgür oluşu; insanın isteme ve karar verebilme özgürlüğü. Din felsefesinde: Tanrı istenci (irade-i külliye) karşısında insanın istencini (irade-i cüziye) dile getirir. Felsefedeki anlamı için bk. özgürlük

---