ilmek

ilmek, -ği

(I) a. Çözülmesi kolay düğüm, eğreti düğüm, ilmik: “Kazak ördüm ağladım / İlmek ilmek bağladım” -Halk türküsü.

ilmek, -er

(II) (-i) 1. Hafif bir düğüm yaparak bağlamak. 2. Halı dokurken düğümleri bağlamak.

ilmek, -er

(III) (-e) hlk. Değmek, dokunmak.

ilmek

1. Dokunmak, değmek, rastlamak: Bir taş attım adamın kafasına ildi. 2. Göze takılmak, ilişmek. 3. Birine sataşmak, çatmak. 4. İltifat etmek. 5. Eğlenmek.

ilmek

Süt, yoğurt, çamur gibi sıvı şeylerin üzerinde meydana gelen sert tabaka.

ilmek

İlkbaharda yetişen, yenilebilir bir çeşit ot.

ilmek

Çiviye bir şey asmak.

ilmek

Odun ateş almak: Odunlar ildi yanıyor.

ilmek

İnsanı oyalayacak, bağlayacak iş : Bana bir ilmek bulunuz.

ilmek

İki parçayı birbirine dikmek.

ilmek

Fırsat.

ilmek

Örmek, dikmek.

ilmek

Dokunmak, ilişmek.

ilmek

İki parçayı birbirine tutturmak, dikmek.

ilmek

Düğme.

ilmek

İlmek, bağlamak

ilmek

< ET ilmek: ilmek; iliştirmek; bağlamak; teyelle tutturmak

ilmek İng. epicycle

Merkezi başka bir dairenin çemberi üzerinde hareket eden bir dairesel devimin çizdiği yörünge (bk. şekil E. 27). Kepler'den önce gezegenlerin gerçek yörüngeleri böyle tasarlanırdı.

ilmek (I)

Dokunmak, geçmek, ilişmek, tesir etmek, tutulmak, takılmak.

ilmek (II)

İğreti düğüm, ilmik.

---

ilmek ile benzer kelimeler

göz ilmek Göz görebilmek: O at o kadar çok kaçar ki, arkasından göz ilmez.

gözü ilmek Gözü ilişmek, gözüne çarpmak.

---