ilişki

ilişki

a. 1. İki şey arasında karşılıklı ilgi, bağ, münasebet, temas: “Arkadaşlık ve dostluk şeklinde bile bir ilişki aramadığını kesinlikle anlatacaktı.” -H. E. Adıvar. 2. Bağlantı, temas: Kar yağınca köylerle ilişki kesildi.

ilişki

Et sucuğu.

ilişki

bk. birlik

ilişki İng. relation
ilişki

münâsebet, borç .~ si: borç münâsebeti.

ilişki İng. correlation

Değişkenler arasında aynı ya da ters yönde karşılıklı bir ilginin bulunması. Bu ilişki, neden-sonuç ilişkisi olabildiği gibi başka bir etkenin etkisi ile birlikte değişme ilişkisi de olabilir.

ilişki İng. relation

Olaylar ve nesneler arasında var olan karşılıklı bağlılık.

ilişki İng. relation

Birlikte oluşan ya da birlikte değişme gösteren olaylar arasında kavramsal olarak kurulan bağ.

ilişki Osm. cami

Eğretilemede, gerçekle eğretilenen arasındaki ilgi.

---

ilişki ile benzer kelimeler

aldatıcı ilişki İng. illusory correlation Aralarında anlamlı ilişki olmayan iki değişken için bulunan ilişki, anlamdaş, anlamsız ilişki.

anlamsız ilişki İng. nonsense correlation bk. aldatıcı ilişki.

asal ilişki İng. canonical correlation (Çok değişkenli istatistik) Asal değişkenler arasındaki ilişki, ay. bk. asal değişken.

ayrık ilişki İng. union of events OIasılık kuramında bileşik olayı oluşturan, "ya da" bağlacıyla ilişkiye geçirilmiş bağdaşabilir ya da bağdaşamaz olaylar arasında sözkonusu olan ilişki.

bağıl ilişki İng. functional relation Bir değişken (X)'in alabileceği her değere bir başka değişken (Y)'nin bir ya da birkaç değerinin karşılık olması durumunda iki değişken arasında beliren ilişki.

bağlaşık ilişki İng. intersection of events Olasılık kuramında bileşik bir olayı oluşturan, "ve" bağlacıyla ilişkiye geçirilmiş bağımlı ya da bağımsız olaylar arasında söz konusu olan ilişki, bk. ayrık İlişki.

bakışımsız ilişki İng. asymmetric relation

belirlenimsel ilişki İng. deterministic relationship

---