abartıcı sf. Abartıyı huy edinen (kimse), abartmacı, mübalağacı.
abartıcılık , -ğı a. Abartıcı olma durumu, abartmacılık, mübalağacılık.
abartısızca zf. (abartısı'zca) Abartısız bir biçimde.
abartmacı sf. Abartıcı.
abartmacılık , -ğı a. Abartıcılık.
abartmasızca zf. (abartması'zca) Abartmasız bir biçimde.
acal astarı Pek seyrek ve gevşek dokunmuş bez.
acatıh Suyu iyice süzdürülmüş yoğurt.
accık etmek İnadetmek.
accıktan Biraz sonra, birazdan.