haz

haz, -zzı Ar. §a©©

a. 1. Hoşa giden duygulanma, hoşlanma, zevk: “Dört sene evvel kaybettiği karısı Emine Hanım'ın vefatıyla bütün sevgisini, ümidini, hazzını, şefkatini oğluna vermişti.” -A. H. Çelebi. 2. fel. Bir şeyden duyusal veya manevi sevinç duyma. 3. müz. Ezgi. 4. ruh b. Sürdürülmesi istenen ılımlı ve doygunluk veren coşku: “Ömrünün en öfkeli veya buhranlı anlarında bile yaşamak hazzının parıltısı gözlerinden eksik olmazdı.” -A. Ş. Hisar.

haz

Borç, ödünç.

haz

1. Ödünç alınan sütlerin kaşık sapı ile ölçülüp işaretlenmiş yeri. 2. Süt ölçeği olarak kullanılan üzüm çubuğu.

haz

İştah.

haz

Gül ve ağaç yapraklarına dadanan bit, böcek.

< Far. has) has, marul

haz

Ağaç kertmesi

< Ar. hazz) Haz, sevinç

haz İng. pleasure

1. Duygunun, içinde bulunduğu durum bakımından temel niteliklerinden biri; acının karşıtı olarak hoşlanma, tad alma. 2. İstek duyulan bir şeyi elde etmeden doğan hoşnutluk duygusu. 3. Bir şeyden duyusal ya da tinsel sevinç duyma, bk. hazcılık

---

haz ile benzer kelimeler

haz açacağı Suyun sızmaması için yayık ve fıçılara geçirilen başlıklara yuva yapmakta kullanılan araç, testere. İştah açacak biber, sarmısak, baharat vb. yiyecekler: Sen şeyler yede ağzıyın dadı yerine gelsin.

haz almak hoşlanmak, keyif almak: “Bunların hiçbirisinden haz almazdı, bu âlemde bir güzellik olmak lazım gelse bir başka biçimde lazım geleceğini düşünüyordu.” -H. Z. Uşaklıgil.

haz duymak hoşlanmak: “O, kullanmaya alışık olduğu bu şartlı eşyasını gördükçe ve elledikçe bir haz duyardı.” -A. Ş. Hisar.

haz galmak < Far. haza: Noksan kalmak (Erzincan Merkez)

haz vermek hoşlanmasını sağlamak: “Göze bu kadar samimi ve sıcak haz veren bir mahluk çok zamandır görmemiştim.” -H. E. Adıvar.

---