haram

haram Ar. §ar¥m

sf. 1. din b. Din kurallarına aykırı olan, dinî bakımdan yasak olan, helal karşıtı. 2. Yasak: “Biraz sevinmek için bekledim dinsin yaram / Anladım, bana gülmek değil yaşamak haram” -F. N. Çamlıbel.

haram

Bir deste ot.

haram

Piç.

haram

Tencere.

< Ar. harâm) haram

---

haram ile benzer kelimeler

(bir şey birine) haram olmak bir şeyden gereği gibi yararlanamamak: “Yanında oturup iki laf etmek haram oldu bize.” -M. İzgü.

(bir şeyi birine) haram etmek o şeyden umulan yarar ve rahatı tattırmamak.

dünyayı haram etmek bir yeri yaşanılmaz duruma getirmek: “Kadıncağıza, o iki zavallı öksüz kızcağıza, dünyayı haram ediyor.” -A. İlhan.

emdiği (helal) süt haram olmak herhangi bir isteğinin yapılmamasından sonra ilenmek: “Altı mikrobun canını daha cehenneme göndermeden gidersem emdiğim helal süt haram olmaz mı?” -H. Taner.

haram lokma a. Toplumun gelenek ve göreneklerine veya dinî kurallarına aykırı olarak elde edilen şey.

haram odası Konuk odası.

haram olsun! “hayrını görme, görmesin!” anlamında kullanılan bir söz.

haram para a. Yasa dışı yollardan kazanılan para: “Bu paylardan başka para almazdı çünkü almaktan çok sakınırdı.” -Halikarnas Balıkçısı.

---