hakim

hakim Ar. §ak³m

sf. (haki:m) esk. 1. Bilge. 2. din b. Her şeyi bilen (Tanrı).

hakim

Hâkim

hâkim Ar. §¥kim

sf. (ha:kim) 1. Egemenliğini yürüten, buyruğunu yürüten, sözünü geçiren, egemen: “Arkasında yavaş fakat çok hâkim bir ses işitmişti.” -A. Gündüz. 2. Başta gelen, başta olan, baskın çıkan. 3. Duygu, davranış vb.ni iradesiyle denetleyebilen (kimse): “Bir kere sinirlerine bu kadar hâkim oyuncu görmedim.” -H. Taner. 4. Yüksekten bir yeri bütün olarak gören: Denize hâkim bir köşk. 5. a. huk. Yargıç: “Bir hâkimin çok ciddi, bir satıcının çok mültefit, bir askerin çok otoriter olması meslekleri icabıdır.” -M. Kaplan. 6. Baskın.

hâkim

(< Ar. hâkim) hakim

hâkim

(< Ar.hakim) hekim

hâkim

yargıç.

---

hakim ile benzer kelimeler

ad hoc hakim İng.ad hoc judge Fr.ad hoc juge

hâkim gayr-i menkul katlandıran taşınmaz.

hâkim olmak 1) buyruğunu yürütmek, egemenliğini sürdürmek: “Bir milletin ruhu zapt olunmadıkça, bir milletin azim ve iradesi kırılmadıkça o millete hâkim olmanın imkânı yoktur.” -Atatürk. 2) etkili olmak, hükmetmek: “Islak saçları bir beyaz tülbende sarılı, hamamdan yeni çıkmış ...

hâkim rüzgâr a. O an için geçerli olan şey, durum.

hakim seçenek bk. üstün strateji

hakim strateji bk. üstün strateji

hakim strateji dengesi bk. üstün strateji dengesi

sinirlerine hâkim olmak davranışlarını ve kendini denetleyebilmek, soğukkanlı olmak.

---