günah

günah Far. gun¥h

a. (güna:hı) 1. Dinî bakımdan suç sayılan iş veya davranış, vebal: “Bunu yapan günün birinde er geç bu günahın kefaretini ödeyecektir.” -H. Taner. 2. Acımaya yol açacak kötü davranış, yazık: Bu adama bu kadar eziyet etmek günahtır. 3. Sorumluluk, vebal: Ben söyleyeyim de günah benden gitsin. 4. Kabahat, hafif suç: “Bütün kusurları, günahları, kibar, asil bir güzellik şeklinde görülür.” -M. Yesari.

< Far. günâh) günah

---

günah ile benzer kelimeler

benden günah gitti benden söylemesi.

günah benden gitti (veya gitsin) “ben görevimi yaptım, bundan sonrası için sorumluluk kabul etmem” anlamında kullanılan söz: “Seni göreyim söyleyeyim, dedim de günah benden gitsin!” -N. Cumalı.

günah çıkarma hücresi İng. confessionnal (Mimarlık) Katolik kiliselerinde, içinde papazın oturmasına yetecek kadar yer bulunan ve peceresi dışında günahkâr kişinin günahlarını anlattığı odacık.

günah çıkarmak 1) Hristiyanlar, Tanrı'nın bağışlaması için papaza gidip işlediği günahları anlatmak; 2) mec. kötü davranışlarını, suçlarını açıklamak, anlatmak: “Sözlerinin ardında sitem vardı ama daha çok günah çıkarıyordu.” -A. Kutlu.

günah işlemek günah sayılan davranışta bulunmak: “Bedia'yı terk edersem büyük bir günah işlemiş olacağım.” -P. Safa.

günah keçisi a. Sürekli suçlanan, her gelenin öfkesini ondan çıkardığı kimse.

günah olmak yazık olmak: Bu mala bu kadar para vermek günah olur.

günah tutmak Günah saymak.

---