gün

gün

a. 1. Güneş. 2. Güneş ışığı. 3. Gündüz: “Bütün gün yanında kalırdım.” -A. Ağaoğlu. 4. Yer yuvarlağının kendi ekseni etrafında bir kez dönmesiyle geçen 24 saatlik süre: “Kız kardeşi üç yıl, bir gün olsun canı sıkılmadan yaşadı Tatvan'da.” -N. Cumalı. 5. İçinde bulunulan zaman: “Aylıkları, günün ihtiyaçları karşısında devede kulak gibi kalıyordu.” -R. N. Güntekin. 6. Zaman, sıra: “Ama şu son günlerde büyük bir ilerleme olmuştu kadında.” -A. Kulin. 7. Çağ, devir. 8. İyi yaşanmış zaman: Zavallı, gün görmedi. 9. Bayram niteliğinde özel gün: Bugün Fransızların günü imiş. 10. Belirli günlerde ev hanımlarının konuk ağırlamak için yaptıkları toplantı: Yarın Ayşe Hanım'ın günü. 11. Tarih.

gün

Gün, güneş

gün

< ET kün: gün; güneş; gün ışığı; yabancıla. || gün geşdi zeman geldi, günnerde bir gün || gün kesmek: gün tesbit etmek || ele güne garşi: yabancılar önünde || ertesi güni: ertesigün || o güni: o gün || o günsi || o günneri: o günlerde || gala galaya garşi || galanın dibi çarşi || sen zülüf daldasında || ben yandım güne garşi

gün

Güneş

gün İng. day

1. Güneş'in öğleden art arda iki geçişi arasındaki zaman süresi. 2. Ortalığın aydınlık olduğu zaman aralığı.

gün, gündüz Osm. yevm

(astronomi)

gün

1. Güneş. 2. Gündüz. 3. Vakit, mesut gün, beklenilen kutlu gün.

Gün Köken: T.

Cinsiyet: Kız 1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.Cinsiyet: Erkek 1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.

---

gün ile benzer kelimeler

günde gün, (gün günden, gün gün, gün günin, gün güne) Günden güne.

dün ü gün, (dün gün, düni gün, dün ü gündüz) Gece gündüz

ak gün ağartır, kara gün karartır “mutlu bir yaşayış kişiyi dinç kılar, mutsuz bir yaşam ise yıpratır” anlamında kullanılan bir söz.

birisi gün, (biri gün) Öbür gün.

erte aşırı gün, (irte aşuru gün) Öbür gün.

erte gün, (irte gün) Ertesi gün.

gün geldükce, (gün geldüğünce) Gün geçtikçe.

gün gün bk. günde gün.

---