gönüllü

gönüllü

sf. 1. Bir işi yapmayı hiçbir yükümlülüğü yokken isteyerek üstlenen: “Yabancı dil bildiği için de Kore'ye gönüllü olarak göndermeye kalkmışlardı.” -Ç. Altan. 2. Çok istekli: “Henüz nizamiye ve gönüllü taburların neferleri dağılmamıştı.” -Ö. Seyfettin. 3. a. Seven kimse veya sevgili.

gönüllü

Herşeyi beğenmeyen: Ammada gönüllüsün.

gönüllü

Her hangi bir işe çağırılmadan gelen, ya da yapan.

gönüllü

Değerli (kimse): Duldur amma gızdan gönüllüdür.

gönüllü İng. Volunteer

1. Kendi isteği ile asker olan kimse. 2. bk. yerlikulu.

gönüllü İng. volunteer

Bir araştırmaya görüşmeci olarak katılmaya istekli olan ancak özellikleri yeterince denetlenmediği durumlarda önemli yanlılıklara yol açabilecek işmen.

Gönüllü

Batman ili, Gercüş ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Gönüllü

Bitlis ili, Sağınlı bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Gönüllü

Giresun ili, Keşap ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Gönüllü

Şanlıurfa ili, Viranşehir ilçesi, merkez bucağına bağlı bir yerleşim birimi.

Göñüllü

1. Cesur. 2. Gönüle, cana yakın, muteber, hatırlı, şerefli. 3. Kibirli. 4. Bön, sersem.

---

gönüllü ile benzer kelimeler

açuk gönüllü Saf kalbli, temiz yürekli.

ağır gönüllü Korkak.

alçak gönüllü sf. Kendi değerini olduğundan aşağı gösteren, başkalarını küçük görmeyen, büyüklenmeyen (kimse), mütevazı, tevazulu: “Alçak gönüllü olmak yine yüksekliği artırır.” -N. F. Kısakürek.

aşak gönüllü Âciz, gönlü kırık.

ayran gönüllü sf. Çabuk âşık olan. 1. Maymun iştahlı. 2. Şıpsevdi. ayran göñüllü Maymun iştahlı, değişken.

deniz göñüllü Derya-dil

engin gönüllü sf. 1. Alçak gönüllü. 2. zf. Alçak gönüllü olarak: “Engin gönüllü davranıyorsunuz, bilgileriniz basit bir merakın ötesinde.” -A. Ümit.

gani gönüllü sf. Cömert, eli açık (kimse).

---